Aurelio Lampredi:
Abarth bez pana Abartha
Kiedy Fiat przejął Abartha w 1971 roku, jego zespół stanął w obliczu poważnej zmiany stylu zarządzania Carlo Abartha. Teraz zespół Abartha podlegał ścisłemu planowaniu korporacyjnemu i musiał wpisywać się w strategię sprzedaży Fiata. Aurelio Lampredi, który został menadżerem Abartha zmienionego w dział sportowy Fiata, miał wszystko, czego potrzeba, aby dokonać niemożliwego: połączyć kulturę korporacyjną Abartha zdominowaną przez dążenie do wygrywania wyścigów z budżetową kulturą korporacyjną FIAT'a.
Zamiast wielu projektów każdego roku, Abarth skupił się na celu Fiata, jakim było zwiększenie sprzedaży poprzez zbudowanie udanego samochodu rajdowego Gr.4.
W latach 1971-1983 Abarth wyprodukował wiele rajdowych wersji Abartha, w tym wersje Abartha Fiatów 124, 125, 126, 126p, 128, 131, X-1/9, a także wersje Abarth Pinifarina Coupe (znaną jako Lancia SE 037) i Lancię Deltą (znaną jako SE 038). (Uwaga: Lancia Stratos nigdy nie była projektem Abartha).
FIAT X1 / 9
Lancia SE037
Lancia Delta SE 038
Lampredi skoncentrował się na dwóch modelach samochodów: na 124 spider i 131 coupe. Wiedział, że zaprojektowany przez niego silnik DOHC ma ogromny potencjał do sportowych modyfikacji. Model 124 Abarth Rally (oparty na DOHC o pojemności 1800 cm3) i 131 Abarth Rally (oparty na DOHC o pojemności 2000 cm3) miały stać się flagowymi samochodami rajdowymi koncernu Fiata.
Abarth był bardzo znaną i szanowaną marka od lat 50-tych. Był gwiazdą niezliczonych włoskich i międzynarodowych wyścigów, ale był również znany z samochodów z małymi silnikami, które miały niewielkie szanse na konkurowanie poza w swoimi klasami pojemnościowymi. Dopiero gdy Fiat zainwestował pratycznie nieograniczone fundusze w sport motorowy i uczynił z Abartha Rajdowego Mistrza Świata, Abarth stał się mega-gwiazdą międzynarodowych sportów motorowych. Inwestycje Fiata w sporty motorowe były w tamtym czasie tak duże, jak wydatki Ferrari na F-1. Niektórzy mówią, że był one wielokrotnie większe.
W latach 1973-1981 Fiaty Abarthy wygrały łącznie 21 rajdów WRC. Choć Lancia Stratos przyczyniła się do tego sukcesu, 131 Abarth rally był zdecydowanie najbardziej utytułowanym Fiatem w historii. Pomimo tego, że jego silnik był o 30 KM słabszy niż u jego głównego konkurenta Forda Escorta RS 2000, 131 Abarth miał swoje inne zalety. 131 Abarth był porównywalnie trwały, ale o wiele bardziej stabilny i przewidywalny w prowadzeniu. Pozwoliło to kierowcom Fiata prowadzić go na skraju przyczepności bez utraty kontroli nad samochodem. Był nie do pokonania w zakrętach, po prostu przelatując przez nie, jakby nie potrzebował żadnej przyczepności. Abarth 131 zdobył dla Fiata trzy tytuły producentów w 1977, 1978 i 1980 roku.
Był to najbardziej udany okres Abartha, odkąd Carlo Abarth założył swój „Squadra Carlo Abarth” w 1951 roku.
W 1981 roku 131 konkurenci Abartha byli już zbyt silni, aby kontynuować z nimi o mistrzostwo świata. Wraz z wprowadzeniem Grupy B i technologii napędu 4x4, 131 Abarth stał się przestarzały technologicznie i potrzebował następcy. Został on zastąpiony przez zaprojektowane przez Abartha Lancia 037 i Lancia Delta 038. Jednak te samochody, pomimo bardzo dobrego projektu i solidnej konstrukcji, nie były w stanie konkurować z takim samym sukcesem jak 131 Abarth, zwłaszcza bez tak wielkiego wsparcia finansowego, jakim cieszył się Fiaty 124 i 131 Abarth Rally.
W połowie lat 90-tych Fiat porzucił sport jako strategiczne narzędzie marketingowe. Dział sportowy Abartha świadomy cięć finansowych zaoferował prototyp nowej wersji ulicznej Abarth 131 Abarth Rally ze standardowym silnikiem 2000 cm3 i 8-zaworową głowicą. Fiat odrzucił ten projekt.
W latach 80-tych nazwa Abarth była postrzegana przez Fiata jedynie jako narzędzie podkreślające osiągi niektórych modeli: (np. Ritmo Abarth 130 TC). W latach 90-tych Fiat praktycznie porzucił rozwój techniczny Abartha i porzucił Abartha jako topową markę Fiata. Na początku 2000 roku Abarth był tylko opcją zewnętrznego tuningu (jak w Stilo).
W latach 1952-1998 firma ABARTH & Co wyprodukowała łącznie 172 modele Abartha. Większość samochodów Abartha była oparta na silniku Fiata i podwoziu Fiata. Wszystkie modele Fiata odegrały swoją rolę w relacjach Abarth - Fiat. Fiaty 500, 600, 750, 850, 1100, 1300, 1500, 1600, 2000, 2300, 2800 i 3200 miały swoje wersje Abarth lub ich silniki były modyfikowane i używane w samochodach Abartha.
W 1998 roku Abarth przygotował piękny prototyp Stola Abarth Monotipo. Fiat nie zaoferował wsparcia finansowego dla tego projektu.
W 2007 roku Fiat Automobiles Sp.A. ponownie wprowadził markę Abarth w Grande Punto Abarth i Grande Punto Abarth S2000 oraz Fiat 500 Abarth.
W 2016 roku Fiat ponownie zaprezentował Abartha 124 Spider - młodszego brata mistrza WRC.
Marka Abarth powróciła na właściwą pozycję w marketingu Fiata. Dla wielu Fiat bez Abartha był kolejnym pozbawionym wyobtażni producentem samochodów. Abarth przywrócił marce FIAT błyskotliwość, polot, temperament i sportowego ducha, które wielu kojarzyło się z Fiatem odkąd Carl Abarth zaczął modyfikować Fiaty w połowie lat pięćdziesiątych. Wielu miłośników Fiata tęskniło za tym stylem Abartha przez prawie trzy dekady, gdy Abarth nie był częścią strategii Fiata.
Po dziesięcioleciach samochodów zaprojektowanych przez księgowych, Abarth powraca do samochodów designerskich, udowadniając, że samochód może być przedmiotem czystej ekspresji artystycznej, wyobraźni i temperamentu, przywracając prawdziwy sportowy charakter branży motoryzacyjnej.
Obecnie, po raz pierwszy od wielu dekad FIAT pokazuje swe przywiązanie do ponad wiekowej tradycji budowy samochodów. Oficjalna strona koncernu, ktory przez wiele lat zapominał o swojej rajdowej tradycji obecnie z duma prezentuje dokonania w WRC.
Fiat 124 Abarth